23 Ιανουαρίου 2009

Παλιές ασχολίες του χωριού - Το μάζεμα της σταφίδας


Στη φωτογραφία ο Βασίλης Παναγόπουλος (Κολοκύθας) με την γυναίκα του Γιαννούλα κάθονται έξω από την καλύβα του και μπροστά τους έχουν απλωμένη τη σταφίδα.

Αμπέλι μου πλατύφυλλο και κοντοκλαδεμένο,
για δεν ανθείς, για δεν καρπείς, σταφύλια για δε κάνεις,
Για βάλε νιους και σκάψε με, γέρους και κλάδεψέ με,
να ειδείς ανθούς, να ειδείς καρπούς, σταφύλια φορτωμένο

Οι συνθήκες δουλειάς στα
χωράφια ήταν πολύ δύσκολες και αυτό γιατί οι δουλειές της υπαίθρου ήταν και είναι πάντα βαριές και δύσκολες. Γίνονταν γιατί έπρεπε. Ο ζευγάς ή ζευγολάτης έπρεπε να σπείρει το χωράφι του με τ' άλογα, αυλακιά - αυλακιά. Αργότερα θα 'πρεπε να σκάψει τ' αμπέλια με το τσαπί.
Κι ερχόταν το Καλοκαίρι, η ώρα του θερισμού, κάτω από το λιοπύρι έπρεπε να μαζέψει στάχυ -στάχυ τον κόπο του στ' αλώνι, κι από κει, μετά τ' αλώνισμα, να τον αποθηκεύσει, για να ζήσουν άνθρωποι και ζωντανά.
Μετά έρχεται ο τρύγος της σταφίδας, από νωρίς μαζευότανε όλη η οικογένεια στο αμπέλι., αφού τρυγούσαν την άπλωναν στο αλώνι. Για να τις δει ο ήλιος. Και να ξεραθούν. Κάθε τόσο πήγαινε κάποιος στο αλώνι κι ανακάτευε τη σταφίδα. Για να λιαστούν όλες οι ρόγες. Και να λιαστούν καλά. Όταν ξερενότανε η σταφίδα, πιάνανε πάλι δουλειά. Στην αρχή τις χτενίσανε με μια μεγάλη ξύλινη χτένα με πολλά δόντια, που μαζεύει τα άχρηστα, στη συνέχεια την καθάριζαν με το χέρι, ξεχώριζαν τον καρπό από τα τσέγκουρα και τα έκαναν σωρούς στη συνέχεια λύχνιζαν την καθαρή σταφίδα και την έβαζαν σε λινατσένια σακιά και πήγαινε για πούλημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: