Χρόνια Πολλά

Το μάζεμα της ελιάς

«ευλογημένο να ’ναι ελιά το χώμα που σε θρέφει

και ευλογημένο το νερό που πίνεις απ’ τα νέφη

και ευλογημένος τρεις φορές ’Κείνος που σε ’χει στείλει,

για το λυχνάρι του φτωχού και τ’ άγιου το καντήλι.»

(Φάνης και Φίλιππας)

Γύρισα πριν λίγες ημέρες από το μάζεμα της ελιάς, η παραγωγή δεν ήταν μεγάλη, η απόδοση (ποσότητα και ποιότητα σε λάδι) όμως ήταν πολύ καλή.

Ο γαμπρός μου ο Φίλιππας βρισκόταν από το πρώί στο ελαιοτριβείο για να βγάλει το λάδι, και ιδού το αποτέλεσμα.

Επιστροφή μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι

"Να πάει και να μην γυρίσει" μια φράση που πολλές φορές χρησιμοποιούμε στα χωριά μας προκειμένου να δείξουμε την αγανάκτησή μας ή να καταδείξουμε την κακότητα του χρόνου που πέρασε. Πράγματι για μένα ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι, ευτυχώς που υπάρχουν τα αδέρφια , οι φίλοι που βοήθησαν, μέσα από τούτο το χώρο θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί χωρίς αυτούς και τα παιδιά μου δεν θα τα είχα καταφέρει, όχι ότι τώρα η κατάσταση είναι καλύτερη, αλλά έχουμε πια ξεφύγει από την πίεση της καλοκαιρινής δουλειάς και μπορούμε πιο άνετα να σκεφτούμε, εύχομαι και ελπίζω η περιπέτεια της υγείας της πεθεράς μου να είναι περαστική.

Με όλα αυτά δεν κατάφερα να επισκεφθώ το Σεπτέμβρη το χωριό μου, είχα όμως δώσει μια υπόσχεση στον εαυτό μου να πάω στο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου και τα κατάφερα, πήγα παραμονή και ανήμερα έφυγα, ως δια μαγείας η κούραση, το άγχος μου έφυγαν, είδα πρόσωπα αγαπημένα και πραγματικά ευχαριστήθηκα που βρέθηκα κοντά τους.
Ελπίζω σε λίγες μέρες να ξαναπάω βλέπετε υπάρχουν και οι ελιές κάποιος θα πρέπει να μαζέψει τον καρπό τους...

Ο σεισμός χτύπησε και το χωριό μας

Ο καταστροφικός σεισμός της Κυριακής χτύπησε το χωριό καταστρέφοντας πολλά από τα παλιά του σπίτια. Οι φωτογραφίες δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής, οσεισμός ήταν τόσο δυνατός που η μάνα μου έλεγε ότι δεν μπορούσε να σταθεί όρθια και νόμιζε ότι το σπίτι έφευγε από τη θέση του. Ελπίζουμε γρήγορα να συνέλθουν όλοι και σύντομα να αποκατασταθούν οι ζημιές.

Μια επίσκεψη που την περίμενα 21 ολόκληρα χρόνια.

Τελευταία φορά που πήγα στην Ξάνθη ήταν το 1987 από τότε πέρασαν 21 ολόκληρα χρόνια, για μένα ο γάμος του Γιώργου και της Κατερίνας ήταν η αφορμή να βρεθώ στη Βόρεια Ελλάδα, έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να επισκεφθώ την θεία μου (Βασιλική) και τις ξαδέρφες μου με τους άντρες τους (Σούλη-Κυριάκο, Νανά-Χρήστο και Καίτη-Άκη) στην Ξάνθη. Η επιθυμία μου να τους δω ήταν μεγάλη, πηγαίνοντας εκεί γνώρισα και μπόλικα ανίψια, τον Μιχάλη, την Ηλέκτρα, την Σίλια, τον Τάσο, τη Χριστίνα, μόνο τη Μαρία δεν είδα και να πω την αλήθεια στεναχωρήθηκα, ελπίζω να έρθει στην Αντίπαρο και να τη δω. Νυστάζω θα πάω για ύπνο και αύριο θα συνεχίσω.

Βίον ανθόσπαρτον...

Το Σάββατο που μας πέρασε βρέθηκα μαζί με την γυναίκα μου στις Σέρρες, στο γάμο του Γιώργου (Saf) και της Κατερίνας. Ο Γιώργος είναι πατριωτάκι κατάγεται από το Χάβαρη, η Κατερίνα Σερραία στην καταγωγή έκαναν το γάμο τους στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στας Σέρρας. Όλα ήταν όμορφα, αλλά άλλο να το λέω (γράφω) και άλλο να το βλέπεις.

Παιδιά ευχές, πολλές ευχές...
Άντε και στα δικά σου μικρέ...(Πες στον πατέρα σου ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία να του κάνω άλλη μια πλάκα)

ΥΓ:Στις Σέρρες συνάντησα και τον Κώστα (Μαρτίνη) με την γυναίκα του (Χάιδω), ο Κώστας είναι συνάδελφος και έχουμε συνυπηρετήσει στην Πάρο.

Καλή Ανάσταση

Καλό Πάσχα

Το Πάσχα έφτασε και εύχομαι να περάσετε όλοι υπέροχα, σουβλίζοντας τον οβελία και τσουγκρίζοντας κόκκινα αβγά. Ευχόμαστε επίσης το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου να γεμίσει με αγάπη της καρδιές σας και το Άγιο Φως να σας φωτίζει για πάντα.

Γιάννης Βασιλόπουλος

ΥΓ: Στο Γιώργο (saf) και στην Κατερίνα που παντρεύονται, τους εύχομαι η ώρα η καλή και στο γάμο τους θα είμαι εκεί.

Το χωριό μου

Και σαν ο Ήλιος γύρει προς τα πλάγια

στερνές κόκκινες ηλιακτίδες
πεθαίνουν πάνω απ΄τις στέγες των σπιτιών
απ΄τα χρωματιστά μπαλκόνια.
Είναι μια άλλη άγια ώρα
που ανοίγουν οι πύλες των κάτω παλατιών
για να προβάλλουν τώρα
φαντάσματα, αερικά, τελώνια.

Οι αναμνήσεις

Ξένε διαβάτη

αυτός είναι ο κόσμος μου
στον έδειξα θαρρώ, τον είδες
εδώ είδα πρώτη φορά τις ηλιακτίδες
ανάσανα το μυρωμένο αγέρι
κουβέντιασα με κάποιο αστέρι.
Και είναι η ψυχή μου τώρα πια γιομάτη
απ΄τη δική του ουράνια φεγγοβολιά
κι ας είμαι τώρα μακρυά του
κι ας φάνηκαν στο πρόσωπο κάποιες ρυτίδες
εδώ θε νάρθωσαν λαβωμένο περιστέρι

να κατοικήσω σε μια ψηλή αετοφωλιά.

Ένας δρόμος, μια ελπίδα για ανάπτυξη

Πολλά ακούγονται τελευταία για την κατασκευή του παραλίμνιου δρόμου, ελπίζουμε σύντομα να ξεκινήσει η προσπάθεια που καταβάλλετε από το σύλλογο φίλων της λίμνης "Κωνσταντίνος Καραμανλής".

Η δημιουργία του δρόμου θα λύσει πολλά από τα προβλήματα που έχουν τα παραλίμνια χωριά, η τουριστική - οικολογική ανάπτυξη, γύρω από τη λίμνη, θα δώσει ζωή στα χωριά μας, τα χωράφια μας θα πάρουν αξία και ελπίζουμε να δούμε πάλι κόσμο εκεί που η φύση απλόχερα μοίρασε τις ομορφιές της.

Θα ήθελα τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας να τις κατανοήσουν οι τοπικοί άρχοντες (δήμαρχος - νομάρχης) και να βάλουν και αυτοί ένα χεράκι, αν και τα παράπονα στο χωριό είναι πολλά.
Πριν από 10 ημέρες που ήμουν στο χωριό αλλοδαποί τουρίστες εμφανίσθηκαν με σκοπό να αγοράσουν γη, αυτό δείχνει ότι υπάρχει ενδιαφέρον.

Καλή μας αρχή

Μόλις χθες το βράδυ γύρισα από το χωριό. Όλοι καλά είναι και πολύ καλά περνούν. Εγώ πέρασα όμορφα αλλά οι 10 μέρες που κάθισα πέρασαν αμέσως δεν τις κατάλαβα καθόλου, μακάρι να ήταν και άλλες.

Έφτιαξα αυτό το μπλόγκ για να μπορούμε πιο άνετα να επικοινωνούνε μαζί και ο καθένας από εσάς που θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου να το κάνει εύκολα, ελπίζω να το βρείτε καλό και διασκεδαστικό.